مفاهیم جدول، ردیف، ستون و فیلد در SQL

30 بهمن 1397
درسنامه درس 2 از سری آموزش زبان SQL
SQL-Language-tables-rows

با سلام، قسمت قبل با پایگاه داده ی آماده ی دوره آشنا شدید و برخی از موارد آن را برایتان توضیح دادیم. در این قسمت میخواهیم با مفاهیم کلی و ساختار زبان SQL آشنا شویم.

جدول ها در SQL

هر پایگاه داده یک یا چند جدول دارد و با یک نام مشخص می شود (مثلا جدول Customers یا Orders در مثال ما). همچنین هر پایگاه داده شامل record هایی است که نام دیگر آن ها ردیف (row) است. اگر بخواهیم برای هر کدام تعریف درستی ارائه کنیم می توان گفت:

  • ردیف (row): هر ورودی که در یک جدول وجود دارد، یک ردیف محسوب می شود. اگر یادتان باشد در مثال جلسه ی قبل، 91 ردیف داشتیم. آیا می دانید چرا به ورودی های جدول ردیف می گوییم؟ به این دلیل که اگر بخواهید یک ورودی جدید را در جدولی وارد کنید، باید آن را به صورت یک ردیف وارد کنید!
  • ستون (column): ستون ها در جدول، داده های عمودی هستند که اطلاعات یک فیلد را در خود دارند.
  • فیلد (Field): هر جدول دارای ردیف و ستون است. تلاقی هر ردیف و ستون یک فیلد یا یک خانه از جدول را تشکیل می دهد.

در ادامه به طور عملی مثال هایی از آن را برایتان توضیح می دهم.

پایگاه داده ای که در جلسه ی قبل انتخاب کردیم، پایگاه داده ی Northwind نام دارد که برای اهداف آموزشی ساخته شده است. اگر می خواهید آن را به صورت آفلاین و یک فایل داشته باشید می توانید به لینک های زیر مراجعه کنید:

دانلود پایگاه داده ی معروف Northwind برای MS Access و MS SQL Server

دانلود پایگاه داده ی معروف Northwind برای MySQL

جدول زیر قسمتی از این پایگاه داده است:

قسمتی از جدول customer ها در پایگاه داده ی Northwind
قسمتی از جدول customers در پایگاه داده ی Northwind

خوب به این تصویر نگاه کنید:

  • جدولی که در این تصویر می بینید، 5 رکورد یا ردیف (row) دارد که با عدد مشخص شده اند. هر کدام از این ردیف ها متعلق به یک خریدار می باشند؛ به طور مثال ردیف اول دارای اطلاعات آقای Alfreds Futterkiste است. ردیف دوم Ana Trujillo Emparedados y helados و همینطور تا آخر جدول.
  • این جدول 7 ستون دارد که عبارت اند از: CustomerID, CustomerName, ContactName, Address, City, PostalCode, and Country
  • به هر خانه (یک خانه ی تنها) از جدول یک فیلد می گوییم. به طور مثال Ana Trujillo یک فیلد است که در ردیف دوم و ستون سوم قرار دارد.

دستورات SQL

اکثر کارهایی که با پایگاه داده دارید از طریق دستورات SQL انجام می شوند. به طور مثال دستور زیر، تمام مشتریانِ موجود در جدول "Customers" را انتخاب می کند:

SELECT * FROM Customers;

برای مشاهده ی اینکه پس از اجرای این درخواست، چه اتفاقی می افتد به این لینک بروید و دکمه ی Run SQL را فشار دهید. این لینک شما را به پایگاه داده ی آماده ی ما هدایت خواهد کرد.

اگر فایل پایگاه داده ی Northwind را دانلود کرده اید و روی کامپیوتر خودتان با آن کار می کنید، کافی است دستور بالا را در MySQL یا phpMyAdmin وارد کنید و یا هر روش دیگری که می توانید از طریق آن دستورات SQL را اجرا کنید (مانند CMD ویندوز و ...).

زمانی که دکمه ی Run SQL را فشار دهید، 91 ردیف به شما برگردانده می شود. چرا؟ به این دلیل که دستوری که نوشتیم می گوید: تمام ردیف ها را از جدول customers برگردان و ما هم 91 ردیف (یا در این جدول، 91 مشتری) داریم. از کجا بفهمیم این دستور چه می گوید؟ این همان چیزی است که می خواهیم در این دوره یاد بگیریم. نگران نباشید، این تنها یک مثال بود.

نکته: کلیدواژه های SQL نسبت به بزرگی و کوچکی حروف حساس نیستند بنابراین می توان برای مثال گفت دستور select با SELECT برابر است اما رسم و نُرمی که بین برنامه نویسان جا افتاده است این است که تمام کلیدواژه های SQL را با حروف بزرگ می نویسند و ما هم همین کار را خواهیم کرد. این روش به شما کمک می کند، در سورس کد خود، کد های SQL را به راحتی تشخیص دهید.

نکته: قرار دادن semicolon (یعنی علامت ; ) در پایان دستورات SQL در بعضی از سیستم های پایگاه داده اجباری است. معمولا سیستم هایی که به شما اجازه می دهند در آن واحد بیشتر از یک دستور SQL را اجرا کنید به  نیاز دارند.

از آن جایی که این یک روش استاندارد و روش زیباتر کار با SQL است، ما در طول دوره از ; در پایان هر دستور استفاده می کنیم.

مهم ترین دستورات SQL

مهم ترین دستورات در زبان SQL عبات اند از:

  • SELECT : این دستور مخصوص دریافت و استخراج داده ها از پایگاه داده است.
  • UPDATE : این دستور مخصوص بروزرسانی داده ها در پایگاه داده است.
  • DELETE : این دستور مخصوص حذف و پاک کردن ها از پایگاه داده است.
  • INSERT INTO : این دستور مخصوص وارد کردن داده های جدید در پایگاه داده است.
  • CREATE DATABASE : این دستور مخصوص ساخت پایگاه داده ی جدید است.
  • ALTER DATABASE : این دستور مخصوص تغییر و دستکاری یک پایگاه داده است.
  • CREATE TABLE : این دستور یک جدول جدید می سازد.
  • ALTER TABLE : این دستور یک جدول را تغییر می دهد.
  • DROP TABLE : این دستور یک جدول را حذف می کند.
  • CREATE INDEX  : این دستور یک index می سازد (همان search key).
  • DROP INDEX : این دستور یک index را حذف می کند.

خلاصه ی مقاله

در این قسمت با مفاهیم ردیف، ستون، فیلد و امثال آن آشنا شدیم. همچنین در مورد ساختار کلی دستورات SQL صحبت کردیم و مهم ترینِ این دستورات را هم نام بردیم. در جلسات بعد به بررسی مستقیم این دستورات و دستورات دیگر SQL خواهیم پرداخت. امیدوارم از این قسمت لذت برده باشید.

تمام فصل‌های سری ترتیبی که روکسو برای مطالعه‌ی دروس سری آموزش زبان SQL توصیه می‌کند:
نویسنده شوید
دیدگاه‌های شما

در این قسمت، به پرسش‌های تخصصی شما درباره‌ی محتوای مقاله پاسخ داده نمی‌شود. سوالات خود را اینجا بپرسید.